Petrus Matheus Maria Gitzels (1921-2010)
| Petrus Matheus Maria Gitzels | ||
 (foto coll. Huub Timmermans) | ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Petrus Matheus Maria Gitzels | |
| Roepnaam | Piet | |
| Geboorteplaats | Liessel | |
| Geboortedatum | 6 februari 1921 | |
| Overl.plaats | Deurne | |
| Overl.datum | 17 december 2010 | |
| Partner(s) | Truda Johanna Henrica (Truus) van den Heurik (1922) | |
| Beroep(en) | onderwijzer | |
Petrus Matheus Maria (Piet) Gitzels (1921-2010) was een in Liessel geboren onderwijzer. Hij woonde vanaf 1955 aan de Pastoor Jacobsstraat 48 in Deurne. Ten tijde van het onderhoud met Huub Timmermans, schrijver van het boek 'Vliegtuigen boven De Hutten' in maart 2006 was hij woonachtig aan de Julianastraat 23 te Deurne.
Piet was het eerste kind van de Liesselse korenmolenaar Peter Andreas Franciscus Gitzels (1888-1974) en Joanna Catharina Barbara Looijen (1891-1975). Zijn moeder was afkomstig van Nieuw-Vossemeer.
Hij huwde met de onderwijzeres Truda Johanna Henrica van den Heurik (Deurne 23 juni 1922), dochter van de veldwachter Arnoldus van den Heurik (1893-1963) en de Heldense Petronella Hendrica Kessels (1896-1949). Dit huwelijk bleef kinderloos.
Van 1944 tot 1953 werkte hij aan de r.-k. jongensschool in Liessel, de voorloper van basisschool d'Esdoorn. Vanaf het schooljaar 1953-1954 werkte hij als onderwijzer in Deurne.
Tijdens de oorlogsjaren was hij tevens tewerkgesteld op het distributiekantoor Deurne waar ook zijn latere echtgenote Truus van den Heurik sinds 1 januari 1942 werkzaam was.[1] Piet had in het verzet gezeten en nogal wat onderduikers van illegale voedselbonnen voorzien. Vanwege zijn bemoeiing met het distributiekantoor werd naar hem gezocht door de overheid doch hij wist amper op tijd het kantoor te ontvluchten en onder te duiken.
In de nacht van 22 op 23 april 1944 maakte een Halifax-bommenwerper een buiklanding in de Peel nabij de bocht in het Deurnes kanaal. Van de zeven bemanningsleden wisten er vijf arrestatie te ontlopen waarvan drie door Piet, met twee medewerkers van de 'knokploeg', in het donker van de nacht naar de onderduikplaats bij Van der Putten op het Vloeieind werden overgebracht.
Hij hield na de oorlog nog contact met Max Heppner, een voormalig joodse vluchteling, die samen met zijn moeder na de oorlog naar Amerika emigreerde. Ze hadden met z’n vijven ondergedoken gezeten in de Voorpeel. Piet en zijn vrouw correspondeerden nog regelmatig met hem. In de onderduik heette Max Fransje.
Piet ontving voor zijn hulp aan onderduikers tijdens de Tweede Wereldoorlog het Verzetsherdenkingskruis.
Literatuur
- Huub Timmermans - Vliegtuigen boven De Hutten blz. 134-135
Bronnen, noten en/of referenties
|