Woonerf (stedenbouw)
Een woonerf is naast een verkeerskundige ook een stedenbouwkundig-typologische naam voor de stedenbouwkundige vormgeving van de stedelijke omgeving.
Woonerven als stedenbouwkundige ontwerpstijl kwamen rond 1975 op als reactie op de grootschalige gebaren van de functionalistische open verkaveling (CIAM) uit het decennium ervoor. Karakteristiek waren de vertakte wegenstructuren, doodlopende woonstraten en verspringende rooilijnen, teneinde een intieme woonomgeving te creëren. In tegenstelling tot de ontwerpstijl uit de periode ervoor werden nu wel bestaande veldwegen in het ontwerp van de wijk opgenomen, vaak als langzaam-verkeersroute.
Dit type weg is aanwezig in een gebied waar de verblijfsfunctie (lopen, spelen, ontmoeten enzovoorts) prioriteit heeft boven de verkeersfunctie van de weg.
In Deurne zijn de jongere fasen van de Koolhof (zoals de omgeving van de Swalm) en grote delen van de Heiakker als woonerf te typeren. In Liessel kan men ook de buurt rond de Hazelaar nog wel tot dit stedenbouwkundige type rekenen.
In de volksmond staan deze wijken, vanwege hun karakteristieke plattegrond, ook wel als bloemkoolwijken te boek. Omstreeks 1985 vond een overgang naar een wat meer rationele stedenbouw plaats, die we thematische stedenbouw noemen. In Deurne bleef men echter met bijvoorbeeld Vlier-Noord op het Woonerf doorborduren. De ontwerpstijl van de thematische stedenbouw kwam in Deurne derhalve nergens echt van de grond.
Bronnen, noten en/of referenties
|