Johan Ernst Antoon Terruwe (1913-1989)
| Jo Terruwe | ||
| Bestand:Terruwe, j e a 40-jarig priesterfeest 1981 a.jpg | ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Johannes Ernst Antoon Terruwe | |
| Roepnaam | Jo | |
| Geboorteplaats | Vierlingsbeek | |
| Geboortedatum | 22 maart 1913 | |
| Overl.plaats | Deurne | |
| Overl.datum | 30 juli 1989 | |
| Beroep(en) | geestelijke | |
| Bidprentje | NBA | |
Jo Terruwe, een zoon van Johannes Theodorus Terruwe en de vroedvrouw Catharina Korbmacher, was priester en pastoor in Frankrijk.
Hij werd tijdens de oorlog in Frankrijk tot priester gewijd en droeg op 13 juli 1941 zijn eerste plechtige heilige mis op in de Willibrorduskerk van Deurne-centrum. Van deze gebeurtenis werd destijds als volgt verslag gedaan:
- Katholiek Deurne kan op een geslaagd priesterfeest terugzien. Zondag 13 juli immers droeg de Weleerw. Heer Joh. Terruwe in de kerk der Oude Parochie plechtig zijn eerste H.Mis op. De feestdag welke door het geheele dorp werd meegevierd, werd door prachtig zomerweer begunstigd. Zooals we de vorige week reeds schreven, werd door de buurtcommissie met ijver gewerkt om aan dit feest een zou luisterrijk mogelijke viering te geven. De Stationslaan werd vanaf het ouderlijk huis van den neomist tot aan den hoek der Stationstraat feestelijk versierd. Aan weerskanten van den weg werd een rij zuilen met vaantjes in de pauselijke kleuren en levende bloemen opgesteld en boven de voordeur van de familie Terruwe werd een fraaie, stemmige versiering aangebracht in den vorm van het liturgisch teeken, dat aan de H. Eucharistie herinnert. Ook aan den ingang van 't kerkgebouw werd gesierd. Hier hingen ook eenige Latijnsche opschriften. Onder groote belangstelling werd de jonge Deurnesche priester naar de kerk geleid in een feeststoet, welke bestond uit eereruiters van de Deurnesche rijvereniging Rust Roest, de leden van het feestcomité, een flinke groep bruidjes met een prachtig bloemstuk en de Harmonie. Achter de rijtuigen, waarin de neomist en zijn familie gezeten waren, werd de stoet door ruiters gesloten. Bij het betreden van het kerkgebouw zong het koor Haec Dies van Casp, Edt. De jonge priester word door de geestelijken, met wie bij zijn eerste H.Mis zou opdragen, en misdienaars naar het priesterkoor geleid. Hij werd dan aan het altaar geassisteerd door Pater Dr. Pachomius, Capucijn, als diaken en den Weleerw, Heer Smits, kapelaan te Den Bosch, als subdiaken. Het koor, versterkt met de St. Wilbertzangertjes, voer de de vierstemmige Mis van Mieterer uit. De feestpredikatie werd gehouden door den Weleerw. Heer Joh. van Asten, kapelaan te Kerkdriel en een zoon dezer parochie. In zijn prachtige rede, die door alle geloovigen met de grootste aandacht werd gevolgd, schetste hij de verheven waardigheid van 't priesterschap en wenschte hij vervolgens den neomist een vruchtbaar priesterleven toe. Hij sloot met het verzoek tot den jeugdigen priester in het verre Frankrijk toch Deurne niet te vergeten. Na het Tantum Ergo en de zegen met het Allerheiligste zongen de geloovigen gezamenlijk nog het lied Priesterschap is het hoogste leven. Na de plechtige H. Mis werd de Weleerw. Heer Terruwe in den zelfden feeststoet naar zijn ouderlijk huis teruggebracht. Nu was de belangstelling langs den weg nog grooter dan tijdens den rit naar de kerk. Bij 't ouderlijk huis aangekomen, werd de neomist door de buurt gehuldigd. Allereerst zong de groep bruidjes den jongen priester een toepasselijk meerstemmig lied toe. Dan nam de voorzitter van het buurtcomité, de heer Renier van de Sande (1891-1968), het woord. Hij begon met er aan te herinneren, dat het nog maar enkele weken geleden was, op 30 juni, dat de feesteling van thans, onder de bogen van de prachtige kathedraal van St. Etienne te Meaux door een afstammeling van den grooten Bossuet tot priester werd gewijd. De buurt en geheel Deurne maakt zich op om dit priesterfeest te vieren wijl het in den priester de verheven waardigheid van 't priesterschap wil eeren. Deurne rekent het zich dan ook een groote eer, dat een zijner zonen straks wegtrekt naar Frankrijk om daar als priester te werken onder het edele volk der Franschen. Hij zet zoo de groote Brabantsche traditie van missiewerk en priesterarbeid in alle landen voort. Spreker twijfelde er niet aan of de WelEerw. Heer Terruwe zou in Frankrijk, dat nog steeds de oudste dochter van onze Moeder de H. Kerk genoemd mag worden en dat in de toekomst zal toonen waardig te zijn vruchtbaar kunnen werken als priester. Ten slotte bood hij den neomist uit naam van de buurt een fraai kruisbeeld als geschenk aan. Dit kunstwerk werd vervaardigd door de jonge Deurnesche kunstenaars Pieter Wiegersma en Jacobs. Vervolgens richtte de heer Van der Sande een hartelijke gelukwensch tot de ouders, zuster en overige familieleden van den jongen priester. De Weleerw. Heer Terruwe dankte in een korte toespraak den voorzitter der buurtcommissie voor zijn treffende woorden en de buurt en geheel Deurne voor de hartelijke gelukwenschen. Hij dankte allen voor de prachtige versiering en de algemeene viering van dit feest, alsook voor het fraaie geschenk. Dit kruisheeld, door Deurnesche kunstenaars vervaardigd, zou hem in Frankrijk voortdurend aan dezen schoonen dag in katholiek Deurne doen teugdenken.Ten slotte gaf hij den aanwezigen zijn piesterlijken zegen. In het middaguur werd ten huize van de familie Terruwe een receptie gehouden. Ze werd druk bezocht en de Weleerw. Heer Terruwe had veler gelukwenschen in ontvangst te nemen. Ook werden veel schriftelijke gelukwenschen bezorgd. Om 5 nur na den middag bracht de Koninklijke Harmonie Deurne (KHD). onder groote belangstelling den Weleerw. Heer Terruwe en zijn familie een serenade. Ook de St. Wilbert-zangertjes lieten zich nog hooren. Hun verschillende nummers vielen zeer in den smaak van het talrijke publiek. Dit onverwachte optreden van het Deurnesch jongenskoor behoorde tot de hoogste punten van het feest. Onder de geestelijken, die als gast dit geslaagde priesterfeest meemaakten, bevond zich ook de bekende Deurnesche missionaris Pater Geurtjens MSC.[1]
In mei 1947 werd Jo Terruwe, inmiddels pastoor in de Franse plaats Dammartin, door de Franse staat gedecoreerd met de orde La Rosette d'officier du devouement social.[2]
In juli 1947 bezocht pastoor Terruwe Deurne, samen met een groepje Franse zangertjes en zangeresjes dat optrad in de Peelpoort en daarbij zowel het Wilhelmus als de Marseillaise ten gehore bracht. Ook zongen de Franse kinderen de hoogmis en traden ze op in het Patronaatgebouw Rust Roest. Er werd tevens een voetbalwedstrijd tussen de Deurnese en Franse jongens georganiseerd. De kinderen overnachtten in de blokhut van de verkenners. Ook elders in Zuid-Oost-Brabant werden optredens verzorgd, ondermeer in het Sobriëtasgebouw in Helmond.[3]
Nadat hij geruime tijd als kapelaan werkzaam was geweest te Fontainebleau kreeg hij in juli 1953 opdracht om in een van de Parijs voorsteden een kerk met pastorie en parochiehuis te bouwen.
In april 1977 werd abbé Terruwe door de Franse minister van Opvoeding en Cultuur geëerd met de hoge en zeldzame onderscheiding de Academische Palm voor diensten, aan de Franse cultuur bewezen. De Franse regering wilde daarmee uitdrukking geven aan haar grote waardering voor het vele goede werk, dat Terruwe gedurende tientallen jaren met name voor de Franse jeugd deed, onder meer door de organisatie van vakantiereizen naar Nederland.[4]
Op zondag 28 april 1982 kreeg Terruwe, pastoor van het Franse dorp Gretz-Armainvilliers, de legpenning van de gemeente Deurne in het gemeentehuis van genoemde Franse plaats uitgereikt door burgemeester drs. A. van Genabeek en wethouder J. Coers.[5]
Een misdienaar uit Gretz-Armainvilliers, die de missen van Terruwe ondersteunde, was Laurent Fignon, die tot twee keer toe de Tour de France won. De eerste keer in 1983.
| Referenties |