Kruisstraat 24-26: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (Een tussenliggende versie door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 4: | Regel 4: | ||
Al vóór 1716 leidde vanaf de [[Kruisstraat]] een pad naar het gehucht [[Muggenhoek]] op de [[Vloeiakker]]. Dit pad heet tegenwoordig de [[Flemingstraat]]. Nu staat meteen links van dit pad de voormalige [[Sint-Maria Mulo]] uit | Al vóór 1716 leidde vanaf de [[Kruisstraat]] een pad naar het gehucht [[Muggenhoek]] op de [[Vloeiakker]]. Dit pad heet tegenwoordig de [[Flemingstraat]]. Nu staat meteen links van dit pad de voormalige [[Sint-Maria Mulo]] uit 1954-1955. In de smalle groenstrook tussen dat gebouw en de weg stonden in 1832 twee aan elkaar gebouwde woningen, te weten direct naast het pad het kleine huisje met erf van [[Joannes van Neerven (1761-1831)|Jan Antonie van Neerven]] (C 581) en daarnaast de grote boerderij van de weduwe van [[Andreas Verhees (1768-1827)|Andries Verhees]] (C 582).<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 1, artikel 603</ref> | ||
Na de dood van de weduwe Verhees werd de boedel in 1830 gescheiden. De boerderij ging naar dochter Anna Verhees, gehuwd met [[Martinus van Doren (1800-1860)]], landbouwers in Deurne. Zij lieten de boerderij rond 1858 splitsen, en wel in een grotere boerderij aan de rechterzijde en drie woninkjes met smederij aan de linkerzijde. De panden stonden vanaf toen kadastraal bekend als C 1037-1041. Het perceel van Van Neerven was nu in dit geheel opgenomen.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 1, artikel 726, dienstjaar 1859</ref> | Na de dood van de weduwe Verhees werd de boedel in 1830 gescheiden. De boerderij ging naar dochter Anna Verhees, gehuwd met [[Martinus van Doren (1800-1860)]], landbouwers in Deurne. Zij lieten de boerderij rond 1858 splitsen, en wel in een grotere boerderij aan de rechterzijde en drie woninkjes met smederij aan de linkerzijde. De panden stonden vanaf toen kadastraal bekend als C 1037-1041. Het perceel van Van Neerven was nu in dit geheel opgenomen.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 1, artikel 726, dienstjaar 1859</ref> | ||
| Regel 10: | Regel 10: | ||
Bij de boedelscheiding van het echtpaar Van Doren rond 1870 gingen alle delen van het grote pand naar hun zoon [[Martinus van Doorne (1834-1915)]], die als koopman de kost verdiende. Hij liet het complex rond 1881 verbouwen. Hierbij werd het grotere oostelijke deel gesplitst in twee nieuwe eenheden, C 1576 (huis en erf) en C 1577 (bergplaats, later huis). De drie kleine woningen en de smederij werden verbouwd tot vier woningen. Uiteindelijk waren er dus 6 woningen in het pand, met een tuin erbij en een deel nog als bergplaats: C 1574-1580. De kinderen van Van Doorne, die de grootvader van [[Hubert Jozef van Doorne (1900-1979)]] was, verkochten het geheel rond 1915.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 1 en 3, artikel 2277, dienstjaren 1871, 1882 en 1916</ref> Op 22 september 1915 verkocht notaris [[Eugenius Johannes Josephus Maria de Leeuw (1869-1935)|De Leeuw]] op verzoek van de kinderen Van Doorne de hele inboedel met 2 geiten, 6 kippen, hooi, stro, mest, landbouwgerief en 4 zware lindenbomen.<ref>[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMRHCE01:000038003 De Zuid-Willemsvaart, 18 september 1915]</ref> | Bij de boedelscheiding van het echtpaar Van Doren rond 1870 gingen alle delen van het grote pand naar hun zoon [[Martinus van Doorne (1834-1915)]], die als koopman de kost verdiende. Hij liet het complex rond 1881 verbouwen. Hierbij werd het grotere oostelijke deel gesplitst in twee nieuwe eenheden, C 1576 (huis en erf) en C 1577 (bergplaats, later huis). De drie kleine woningen en de smederij werden verbouwd tot vier woningen. Uiteindelijk waren er dus 6 woningen in het pand, met een tuin erbij en een deel nog als bergplaats: C 1574-1580. De kinderen van Van Doorne, die de grootvader van [[Hubert Jozef van Doorne (1900-1979)]] was, verkochten het geheel rond 1915.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 1 en 3, artikel 2277, dienstjaren 1871, 1882 en 1916</ref> Op 22 september 1915 verkocht notaris [[Eugenius Johannes Josephus Maria de Leeuw (1869-1935)|De Leeuw]] op verzoek van de kinderen Van Doorne de hele inboedel met 2 geiten, 6 kippen, hooi, stro, mest, landbouwgerief en 4 zware lindenbomen.<ref>[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMRHCE01:000038003 De Zuid-Willemsvaart, 18 september 1915]</ref> | ||
Koper van het huis was de timmerman [[Marinus Leonardus de Bijl (1880-1951)]], die er eerder al gewoond zal hebben. Hij liet immers in 1910 een [[Windhoutzaagmolen De Bijl|windhoutzaagmolen]] bij het huis bouwen. In de kadastrale registratie is daarvan overigens niets terug te vinden. Rond 1917-1918 liet De Bijl het pand ingrijpend verbouwen. Het linker deel, waar ooit de kleine woninkjes en de smederij waren, werd verbouwd tot twee nieuwe woningen: C 1986 en C 1985. Het rechter deel met de achterliggende tuin werd C 1984. Rond 1921 werden de twee linker woningen van het pand gesloopt, waardoor van de oude boerderij nog slechts het rechter deel bleef staan. Het resterende deel bleef als huis met werkplaats bestaan, rond 1922 verbouwd en met de braakliggende aangrenzende percelen verenigd tot C 2089, spoedig daarna omgenummerd naar K 99. Zijn kinderen lieten het perceel rond 1947 splitsen.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 3 en 4, artikel 4578, dienstjaren 1918, 1919, 1922, 1923 en 1948</ref> | Koper van het huis was de timmerman [[Marinus Leonardus de Bijl (1880-1951)]], die er eerder al gewoond zal hebben. Hij liet immers in 1910 een [[Windhoutzaagmolen De Bijl|windhoutzaagmolen]] bij het huis bouwen. In de kadastrale registratie is daarvan overigens niets terug te vinden. Rond 1917-1918 liet De Bijl het pand ingrijpend verbouwen. Het linker deel, waar ooit de kleine woninkjes en de smederij waren, werd verbouwd tot twee nieuwe woningen: C 1986 en C 1985. Het rechter deel met de achterliggende tuin werd C 1984. Rond 1921 werden de twee linker woningen van het pand gesloopt, waardoor van de oude boerderij nog slechts het rechter deel bleef staan. Het resterende deel bleef als huis met werkplaats bestaan, rond 1922 verbouwd en met de braakliggende aangrenzende percelen verenigd tot C 2089, spoedig daarna omgenummerd naar K 99. Rond 1936 werd er een nieuwe werkplaats achter het huis gebouwd. Zijn kinderen lieten het perceel rond 1947 splitsen.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 3 en 4, artikel 4578, dienstjaren 1918, 1919, 1922, 1923 en 1948</ref> | ||
Het ene deel, waarop het huis stond, bleef eigendom van de gezamenlijke kinderen, met hun vader als rechthebbende van het recht van gebruik en bewoning. Het huisadres was toen D.155.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 5, artikel 7668</ref> Kort daarna werd zoon [[Leonardus Antonius de Bijl (1918-1988)|Leo de Bijl]] de nieuwe eigenaar van het pand. In 1949 werd het pand verbouwd tot twee woningen, en daarna kadastraal hernoemd naar K 221.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 5, artikel 7478</ref> De Bijl bewoonde de ene helft, de andere helft werd verhuurd aan Hendricus M. Manders. | Het ene deel, waarop het huis stond, bleef eigendom van de gezamenlijke kinderen, met hun vader als rechthebbende van het recht van gebruik en bewoning. Het huisadres was toen D.155.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 5, artikel 7668</ref> Kort daarna werd zoon [[Leonardus Antonius de Bijl (1918-1988)|Leo de Bijl]] de nieuwe eigenaar van het pand. In 1949 werd het pand verbouwd tot twee woningen, en daarna kadastraal hernoemd naar K 221.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 5, artikel 7478</ref> De Bijl bewoonde de ene helft, de andere helft werd verhuurd aan Hendricus M. Manders. | ||
Huidige versie van 19 okt 2022 om 08:35
Kruisstraat 24-26 waren twee adressen in Deurne.
Al vóór 1716 leidde vanaf de Kruisstraat een pad naar het gehucht Muggenhoek op de Vloeiakker. Dit pad heet tegenwoordig de Flemingstraat. Nu staat meteen links van dit pad de voormalige Sint-Maria Mulo uit 1954-1955. In de smalle groenstrook tussen dat gebouw en de weg stonden in 1832 twee aan elkaar gebouwde woningen, te weten direct naast het pad het kleine huisje met erf van Jan Antonie van Neerven (C 581) en daarnaast de grote boerderij van de weduwe van Andries Verhees (C 582).[1]
Na de dood van de weduwe Verhees werd de boedel in 1830 gescheiden. De boerderij ging naar dochter Anna Verhees, gehuwd met Martinus van Doren (1800-1860), landbouwers in Deurne. Zij lieten de boerderij rond 1858 splitsen, en wel in een grotere boerderij aan de rechterzijde en drie woninkjes met smederij aan de linkerzijde. De panden stonden vanaf toen kadastraal bekend als C 1037-1041. Het perceel van Van Neerven was nu in dit geheel opgenomen.[2]
Bij de boedelscheiding van het echtpaar Van Doren rond 1870 gingen alle delen van het grote pand naar hun zoon Martinus van Doorne (1834-1915), die als koopman de kost verdiende. Hij liet het complex rond 1881 verbouwen. Hierbij werd het grotere oostelijke deel gesplitst in twee nieuwe eenheden, C 1576 (huis en erf) en C 1577 (bergplaats, later huis). De drie kleine woningen en de smederij werden verbouwd tot vier woningen. Uiteindelijk waren er dus 6 woningen in het pand, met een tuin erbij en een deel nog als bergplaats: C 1574-1580. De kinderen van Van Doorne, die de grootvader van Hubert Jozef van Doorne (1900-1979) was, verkochten het geheel rond 1915.[3] Op 22 september 1915 verkocht notaris De Leeuw op verzoek van de kinderen Van Doorne de hele inboedel met 2 geiten, 6 kippen, hooi, stro, mest, landbouwgerief en 4 zware lindenbomen.[4]
Koper van het huis was de timmerman Marinus Leonardus de Bijl (1880-1951), die er eerder al gewoond zal hebben. Hij liet immers in 1910 een windhoutzaagmolen bij het huis bouwen. In de kadastrale registratie is daarvan overigens niets terug te vinden. Rond 1917-1918 liet De Bijl het pand ingrijpend verbouwen. Het linker deel, waar ooit de kleine woninkjes en de smederij waren, werd verbouwd tot twee nieuwe woningen: C 1986 en C 1985. Het rechter deel met de achterliggende tuin werd C 1984. Rond 1921 werden de twee linker woningen van het pand gesloopt, waardoor van de oude boerderij nog slechts het rechter deel bleef staan. Het resterende deel bleef als huis met werkplaats bestaan, rond 1922 verbouwd en met de braakliggende aangrenzende percelen verenigd tot C 2089, spoedig daarna omgenummerd naar K 99. Rond 1936 werd er een nieuwe werkplaats achter het huis gebouwd. Zijn kinderen lieten het perceel rond 1947 splitsen.[5]
Het ene deel, waarop het huis stond, bleef eigendom van de gezamenlijke kinderen, met hun vader als rechthebbende van het recht van gebruik en bewoning. Het huisadres was toen D.155.[6] Kort daarna werd zoon Leo de Bijl de nieuwe eigenaar van het pand. In 1949 werd het pand verbouwd tot twee woningen, en daarna kadastraal hernoemd naar K 221.[7] De Bijl bewoonde de ene helft, de andere helft werd verhuurd aan Hendricus M. Manders.
Rond 1962 zou De Bijl het pand aan de gemeente Deurne verkocht hebben. In het artikel van de kadastrale legger wordt het pand met de huisnummers 24-26 en de kadastrale aanduiding K 221 - ontstaan na de splitsing van het grotere K 99 - ingeschreven. Rond 1965 zou het pand in opdracht van de gemeente gesloopt zijn.[8] Het is echter waarschijnlijker dat dit alles tien jaar eerder al gebeurd was, toen direct achter het pand de Sint-Maria Mulo werd gebouwd en het pand onmogelijk gehandhaafd kon blijven.
Bronnen, noten en/of referenties
|