U steunt de heemkundekring door lid of vriend te worden.
Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis.

Petrus Henricus Martens (1894-1977)

Uit DeurneWiki, de historische encyclopedie voor groot-Deurne.
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Petrus Henricus Martens
32.827.jpg
Foto: collectie Pieter Martens
Persoonsinformatie
Volledige naam Petrus Henricus Martens
Roepnaam Harrie
Geboorteplaats Deurne
Geboortedatum 15 december 1894
Overl.plaats Deurne
Overl.datum 24 juni 1977
Partner(s) Maria Adriana Johanna de Visscher (1897-1974)
Beroep(en) onderwijzer, hoofdonderwijzer
Stamboom.png Martens
Deze klassenfoto is gemaakt in 1957 van de 6e klas van de Sint Jozefschool in de wijk Sint-Jozefparochie.

Petrus Henricus (Harrie) Martens (1894-1977) was eerst onderwijzer, later hoofdonderwijzer van de jongensschool in de St.Jozefparochie.

Familie en gezin[bewerken | brontekst bewerken]

Harrie was de derde zoon van Petrus Martens (1865-1926) en Jacoba van Hout (1874-1950).

Hij huwde op 1 augustus 1928 in Uden met Maria Adriana Johanna de Visscher, (Goirle 25 februari 1897 - Deurne 31 oktober 1974), dochter van Johannes Peter de Visscher (Goirle 1855-1933 Goirle) en Maria Adriana van Roessel (Goirle 1855-1946 Goirle).

Uit dit huwelijk werden twee kinderen geboren:

  1. Petrus Johannes Jozef (Pieter), (Deurne 16 augustus 1930 - 8 juni 2022). Hij bleef ongehuwd.
  2. Maria Henrica Jozef (Maria), (Deurne 18 maart 1935 - Deurne 10 januari 2018). Zij bleef ongehuwd.

Na zijn terugkeer uit Uden vestigde hij zich eerst op het adres Heuvel B.38 en verhuisde daarna nog verschillende keren. Zijn laatste woonadres was Sint Jozefstraat 33.

Opleiding[bewerken | brontekst bewerken]

Harrie wilde geen venter worden zoals zijn vader was, koos voor een heel andere beroep en ging voor onderwijzer leren. Na de lagere school vertrok hij voor een leraren opleiding op 8 april 1907 naar Reusel. Hij behaalde ook de godsdienstakte A en het diploma Koorleider Gregoriaans.

Na het voltooien van de opleiding werd hij eerst onderwijzer in Raamsdonkveer en in 1919 in Uden. Waarschijnlijk leerde hij in Uden ook zijn latere echtgenote kennen.
Toen in 1922 in Deurne met een openbare lagere school in de St.Jozefparochie werd begonnen, kwam Harrie terug naar zijn geboorteplaats en werd daar onderwijzer.

Hoofdonderwijzer[bewerken | brontekst bewerken]

Enkele jaren later, op 21 juni 1929 werd er gestart met Roesbeek, de lagere school aan de Langstraat. Harrie ging daar als (hoofd)onderwijzer aan de slag. In 1937 werd de openbare lagere school in de St.Jozefparochie gesplitst en kwam er een aparte jongensschool. Deze werd op 1 juni 1938 geopend. Harrie werd toen hoofdonderwijzer van de jongensschool in de St.Jozefparochie. In 1960 ging hij met pensioen.

Sociaal/cultureel[bewerken | brontekst bewerken]

Buiten school maakte Harrie zich vooral verdienstelijk op het gebied van de bijenteelt. Hij verwierf zich op dat terrein een zeer gedegen kennis. Als leerling van de heer L. van Giersbergen werd hij bijenteeltleraar en in die hoedanigheid heeft hij aan vele imkers en aankomende imkers van Deurne en omgeving cursussen en lessen gegeven. Als bijenteeltleraar was hij jarenlang de voorzitter van de commissie voor de beoordeling van de bedrijfswedstrijd van de Deurnese bijenhoudersvereniging.

Hij was voorzitter van de bijenhoudersvereniging Peelland, de afdeling Deurne van de bijenhoudersbond van de NCB en publiceerde heel wat waardevolle bijdragen over de bijenteelt in het maandblad van die bond. Toen de bijenhoudersvereniging Peelland een fusie aanging met het oude Deurnese St. Ambrosiusgilde werd hij erevoorzitter van de fusievereniging die nog steeds Bijenhoudersvereniging St.-Ambrosius-Peelland heet. Ook toen bleef hij de Deurnese imkers met raad en daad bijstaan. Hij schreef een imkerslied voor feestelijke gelegenheden in vereniging en bond en ijverde voor samenwerking in kringverband.

Verder gaf de meester Martens landbouwcursussen. Hij verrichtte geregeld temperatuur- en neerslagmetingen en was een groot kenner van planten en bomen. Ook hield hij zich met het Deurnese dialect bezig: hij werkte mee aan het dialectonderzoek van prof. dr. Weijnen te Nijmegen. Hij was jarenlang lid van het bestuur van de Deurnese R.K. voetbalvereniging DOS en was indertijd een van de stuwende krachten van de Katholieke Volkspartij (KVP) in Deurne-St. Jozef.

Als voorzitter hielp hij het St. Jozefbuurthuiswerk mede van de grond. Daarnaast behoorde hij tot de redactiecommissie van het Land- en Tuinbouwblad, het blad waaruit het Weekblad voor Deurne is voortgekomen.

Op vrijdag 24 juni 1977 overleed hij 's morgens op 82-jarige leeftijd in het verpleeghuis te Bakel, waar hij al geruime tijd verbleef. De dinsdagmorgen daaropvolgend werd hij onder grote belangstelling ten grave gedragen.