Eigenschap:TR poi omschrijving
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Dit is een eigenschap van type Tekst.
H
Huize Landzicht werd in 1791 gebouwd als pastorie door pastoor Swinkels. Omdat de protestanten de grote kerk in bezit hadden, moesten de katholieken het stellen met een zogenaamde schuurkerk ("lage kerk"), die de pastoor vanuit zijn tuin rechtstreeks kon bereiken. In dit huis was rond 1876 nog enige tijd een Trappistengemeenschap gehuisvest, maar een groot deel van de 19e eeuw woonden er protestantse families. Hier werd de bekende dichter Johannes Reddingius geboren. +
De Fraters CMM van Tilburg bouwden dit huis in 1896 en waren in Deurne tot 1987 actief in het onderwijs en het jeugdwerk. Dit gebouw in neogotische stijl heeft lancetvensters, dakkapellen met hardstenen topgevels, heiligenbeelden in de nissen en uitgemetselde steunberen +
K
De (neo)gotische St.-Willibrorduskerk is, samen met de kerkhofmuur, vanwege het fraaie ensemble aangemerkt als rijksmonument. De bouwgeschiedenis gaat terug tot vóór 1397. In 1883 werd bij een ingrijpende verbouwing het lagere middenschip op gelijke hoogte met het hoogkoor gebracht. Ook verschenen toen twee zijtorens die bij de restauratie van 1963 weer verdwenen. De kerkhofmuur, met de inmiddels verdwenen H.Hartkapel, werd in 1924 door architect Jan Stuijt ontworpen. +
De kiepkarren herinneren aan de periode dat er in Helenaveen nog volop verveend en ontgonnen werd. De rails en de karren zijn van staal. Deze opstelling is een gemeentelijk monument. +
De negen Koningshoeven in Helenaveen zijn nog een tastbaar bewijs van de bijzondere band tussen dit dorp het het koningshuis. Koning Willem III, een jachtvriend van Van de Griendt, was beschermheer van de Maatschappij Helenaveen. Het in 1889 gevormde "Fonds Koning Willem III" bevorderde de landbouw, veeteelt en tuinbouw in Helennaveen. De Koningshoeven zijn: Koningshoeve, Emmahoeve, Wilhelminahoeve, Hoeve Willem III, Willem de Zwijgerhoeve, Julianahoeve, Nassauhoeve, Oranjehoeve en Hendrikhoeve. +
Café Kuijpers heette in de volksmond ook wel "Heintje van Huiberde" naar de vroegere kastelein Heintje, de zoon van Huibert Kuijpers. Huibert Kuijpers, die tevens telegrambesteller een steenfabrikant was, had hier tenminste vanaf 1881 een café. In 1897 verscheen bij het café ook een handboogbaan. De handmatig bediende bierpomp van dit café wordt nog steeds (in particulier bezit) bewaard. +
L
Het pand Lindenlaan 47 hoort met bouwjaar 1827 tot een van de oudste burgerhuizen van Deurne. In het pand woonden meerdere bakkersfamilies. Het pand diende in 2008 als decor voor de Deurnese speelfilm Eindpunt Wildenberg. De Deurnese fotografen Hein van Bakel en Marius van Deursen legden het in- en exterieur van het historische pand vast in een fraai fotoboek. Woningbouwvereniging Bergopwaarts is eigenaar van dit gebouw, dat een gemeentelijk monument is. +
Hotel Linders werd in 1907 door Christiaan Linders gesticht. Naast hotelier was hij handelaar in veevoeder en bouwmaterialen. Bij het hotel was tevens een koffiehuis waar publieke veilingen gehouden werden en verenigingen hun ledenbijeenkomsten hielden. De zaak werd later voortgezet door een van zjn vier dochters met haar man Willy Frunt. De zaak ging later café Frunt heten. Biljartvereniging "Krijt op Tijd" was er gehuisvest. In 1973 werd het pand afgebroken. +
M
De Maria-Vredeskapel werd in 1944 nog tijdens de oorlog gebouwd als geschenk van de Deurnese bevolking aan pastoor Witlox bij gelegenheid van zijn zilveren priesterfeest. Bijzonder is dat de dader van de beruchte moord op Pietje Munsters (De Goede Moordenaar) na het uitzitten van zijn straf nog meehielp met het bouwen van deze kapel die ontworpen is door architect Jos Deltrap. Na een lange periode van verval en vandalisme werd de kapel eind jaren '80 onder de hoede van de Stichting Maria-Vredeskapel gerestaureerd. +
Op de plek van de bibliotheek stond tot 1959 het huis waar op 12 juli 1729 de beroemde geleerde Jan Floris Martinet werd geboren. Zijn vader was dominee in Deurne. Het bekendste boek van Martinet is de Catechismus der Natuur. Het huis dateerde van vóór 1692 en diende lange tijd als predikantswoning. Rond 1798 woonden in het huis nog enige tijd 9 zusters en een pater. +
Dit pand met een lange bewoningsgeschiedenis werd in 1785 na een grondige verbouwing als woning van secretaris Van Noort in gebruik genomen. Zijn weduwe verhuurde het nog enkele jaren aan de nonnen van de abdij Keizersbosch. In 1818 ruilde zij het huis tegen huize Landzicht en werd dit een pastoorswoning. Later was het gebouw achtereenvolgens in gebruik als katoenfabriek, onderwijzerswoning en brandweerkazerne. In de tuin van het huis stond een hoge houten brandweertoren. +
O
De voormalige dubbelwoning Oude Liesselseweg 30 was vroeger in gebruik als een van de vele Deurnese boterfabriekjes. Deze 'boterfabriek Het Derp' werd opgericht op 2 november 1893. Het was het begin van een coöperatieve samenwerking van de Deurnese boeren, die de landbouw hier tot bloei bracht. In een van de huisjes is de gewelfde kelder, waarin de boter koel werd gehouden, nog aanwezig. Het pand is een gemeentelijk monument. +
Op deze plek vond in de nacht van 26 op 27 juli 1670 een politieke moord op de protestantse schepen Jacob Geurts plaats. Lange tijd stond hier een blok van enkele armenhuisjes. In 1885 werd Henricus Jacobus van de Mortel, de eigenaar van bierbrouwerij De Bierton, hiervan eigenaar. Hij liet de huisjes afbreken en het huidige pand bouwen. In 1928 werd het verbouwd tot een dubbele woning. Het pand is een mooi voorbeeld van een woning voor de gegoede burgerij van eind 19e eeuw. +
P
De voormalige pastorie aan de Kerkstraat werd in 1852 in neo-classicistische stijl gebouwd. Het klokje in de daktoren werd gemaakt door Petit en Fritsen. In het interieur bevinden zich nog de fraaie houten lambriseringen. Een gedeelte van het gebouw deed in 1947 nog enige tijd dienst als tijdelijke burgemeesterswoning. Het gebouw werd vanaf 1973 betrokken door de Stichting Samenlevingsopbouw Deurne en kreeg toen de naam De Wan. Nu is er een makelaarskantoor gevestigd. +
Het pand dateert uit 1906. Daarvóór was hier een broodbakkerij. Vanwege astma moest eigenaar Hein van Griensven daarmee stoppen en begon hier een sigarenfabriek. In 1910 brandde de fabriek helemaal uit en in 1923 ging die failliet. Daarna kwam hier koffiehuis De Peelpoort van eigenaar Ties van der Heijden en vanaf 1932 mocht hij er ook een biertje tappen. In 1969, de zaak werd inmiddels gedreven door de familie Van de Goor, was er weer een flinke interieurbrand. +
De Peelrandbreuk is een geologische breuklijn die van Roermond naar Uden loopt en de omhoog bewegende Peelhorst ten oosten daarvan scheidt van de relatief omlaag bewegende Roerdalslenk. Deze breuk loopt dwars door de wijk Heiakker. De onbebouwde zone van deze breuk wordt gemarkeerd door een dubbele bomenrij met in het voorjaar twee verschillende kleuren bloesem. Het hoogteverschil op breuk is op sommige plaatsen ook in het landschap zichtbaar, zoals op de Kulertseweg. +
In 2009 werd deze dorpspomp aan de Lagekerk geplaatst, ongeveer op de plek waar al in 1865 een put werd geslagen voor drinkwatervoorziening. Ook op het Haageind en bij de Wiemel (de huidige Wever) kwamen toen putten. Deze pomp dateert uit 1953 en stond eerst op de hoek Martinetstraat-Wiemel (nu Martinetplein-Wever). Daar moest deze wijken bij de afbraak van winkelcentrum De Martinet en realisering van het plan Wolfsberg. +
Het voormalige post-, telegraaf- en telefoonkantoor werd in 1908-1909 gebouwd in opdracht van de gemeente Deurne en is ontworpen door de Deurnese architect Johan Rooijakkers. Het erg luxe uitgevoerde gebouw bleef steeds eigendom van de gemeente en fungeerde tot 1969 als postkantoor. Inpandig was het woonhuis van de directeur. Een deel van het gebouw was een aantal jaren VVV-kantoor. In 1986 vertoefde koningin Beatrix hier nog enige tijd. Het pand is een rijksmonument. +
Het Postpaadje herinnert nog aan de tijd vóór 1909, toen het Deurnese hulppostkantoor aan de Visser stond op het grasveld tussen het Fraterhuis en het appartementencomplex. Het paadje ontstond omdat de postbode de kortste weg zocht naar de Deurnese notabelen die het meeste post kregen. Typisch aan het paadje zijn de fraaie oude afgesleten baksteentje, waarmee het gedeeltelijk geplaveid is. Ook het restant van de heg, bestaande uit verschillende struiksoorten, is opvallend. +
R
De vergulde Romeinse sierhelm werd op 17 juni 1910, samen met een groot aantal bijvondsten, in de Peel gevonden door de Meijelse turfsteker Gebbel Smolenaars. Het is nu het pronkstuk in het Rijksmuseum van Oudheden te Leiden. Op wetenschappelijke grond neigt men naar de hypothese dat hier sprake is van een votiefoffer aan de moerasgoden. Dit wordt door enkele amateurhistorici fel bestreden. De helm is rond 320 n.Chr. in de Peel terechtgekomen. De helm draagt de inscriptie: Stablesiani VI +
Dit woonhuis is in 1913 gebouwd door architect Cor Roffelsen in opdracht van Hendrik Ouwerling. De romanschrijver Antoon Coolen woonde hier van 1933 tot 1938. Tijdens de mobilisatie 1939-1940 was hier het hoofdkwartier van 27e Regiment Infanterie. In de oorlog was er een door Mussert geopende kaderschool van de NSB. Later was hier het arbeidsbureau gehuisvest. Na de oorlog woonden hier onder meer de Deurnese architect Jos. Deltrap. +
Villa Rozenberg werd in 1880 gebouwd in opdracht van de advocaat Eduard van den Dungen. Vanaf 1893 was het de woning van de gemeentearts. Bij de vergroting van de Markt en de bouw van het gemeentehuis moest de dokterswoning daar wijken. Jan Hanlo, de kleinzoon van dokter Crobach, bracht hier zijn jeugd door. +
S
Deze in 2012-2013 gedeeltelijk gerestaureerde schietbaan werd in 1923 geopend. Er werd hier tot aan de Tweede Wereldoorlog volop geoefend door leden van Burgerwacht, Landstorm, politie en marechaussee. Vanuit de waarneemkelder vóór de hoge berg, de kogelvanger, konden twee schietschijven worden bediend. De schietpoorten, de aarden wal links van de baan en het obstakel in de baan moesten voorkomen dan ricoucherende kogels het verkeer zouden treffen. Schietbanen met poorten waren destijds zeldzaam +
In dit pand aan de Stationsstraat 40 was vanaf 1936 het sigarenfabriekje van de gebroeders Berkers gevestigd. Daarvóór was het fabriekje in de ouderlijke woning aan de (inmiddels Oude) Liesselseweg. Toen er in de oorlog gebrek aan tabak kwam, werden boeken ingezameld en ging de ruimte dienst doen als bibliotheek. De verplichte aansluiting tot de Cultuurkamer maakte ook daar een einde aan. +
Villa Wilbertshove werd rond 1880 gebouwd door Francis Wilhelmus van den Dungen die kantonrechter was in Helmond. Later werd de villa bewoond door zijn kleinzoon en kippenfokker Joseph Mutsaers. Het pand, dat in de voor Deurne zeldzame neo-classicistische stijl is opgetrokken, werd in 1949 aangekocht door Hub van Doorne. Het huis diende nog lange tijd als Wit-Gele Kruisgebouw. De serre, die in 1952 werd aangebouwd bevat glas-in-loodramen met als thema sprookjes. +
De Sint-Willibrorduskerk in Deurne-centrum dateert waarschijnlijk van de 11e eeuw of kort daarvoor. In de loop der eeuwen is de kerk herhaaldelijk verbouwd en uitgebreid. De bekende architect Pierre Cuypers zorgde rond 1883 voor een ingrijpende verbouwing. Opmerkelijk zijn de grafcrypte onder het priesterkoor, het recent gerestaureerde Smitsorgel uit 1838 en de schilderijen van Hans van Hoek en het drieluik van Hendrik Wiegersma. +
De aan St.-Willibrordus toegewijde parochiekerk van Liessel werd ontworpen door de Roermondse architect Caspar Franssen en in 1901 in gebruik genomen. Vóór 1832 stond er in Liessel een aan St.-Hubertus toegewijde kapel. De toen nieuw gebouwde waterstaatskerk werd in 1903 weer afgebroken. De toren van dat kerkje was zo laag dat men grapte dat de Liesselnaren konden "voelen" hoe laat het was. Bij de bevrijding van Liessel in 1944 werd de kerk zwaar beschadigd en kon ternauwernood gered worden. +
In Villa Zonneweelde woonde de psychiater Anna Terruwe (1911-2004) van 1921 tot haar dood. Deze dochter van een vroedvrouw werd internationaal vermaard met de door ontwikkelde bevestigingsleer. In Deurne-centrum is een pleintje naar haar vernoemd. Het pand werd in 1910 gebouwd in opdracht van Jean Louis Clercx, de schoonvader van notaris De Leeuw. Hier woonde van 1913 tot 1921 Arnoldus van Loon, de eerste Deurnese bezitter van een personenauto. +
Dit pand is in 1920 ontworpen door Cor Roffelsen, de Deurnese gemeentearchitect en directeur van de gemeentelijke tekenschool. Hij bewoonde het nog enkele jaren zelf tot zijn verhuizing naar Helmond. Ook inwendig zijn nog veel oorspronkelijke bouwelementen bewaard gebleven. Het pand is een voorbeeld van de vele bouwactiviteiten begin vorige eeuw door de elite van Deurne (zie de twee schoorstenen) dicht bij het station. Opvallend is de forse overstek van het dak. Het pand is een rijksmonument. +
Villa Mariahof werd in 1906 gebouwd door Jan Hermans alias Gouden Jan, de oprichter van de Eindhovense Botermijn en voorzitter van de Deurnese Boerenbond. Toen hij in 1907 naar Duitsland vertrok, werd dit statige herenhuis achtereenvolgens bewoond door de Deurnese notarissen De Leeuw, Tromp en Van de Wildenberg. Daarna ging de eigenaar en industrieel Lambertus te Strake er zelf wonen. In de grote kelder vonden bij de bevrijding veel buurtbewoners een veilig onderkomen. +
De spoorlijnverbinding van 1866 veranderde veel in deze omgeving. Het toegenomen verkeer rond de eerste stationsgebouwen, die zo'n 40 meter verder naar het westen stonden, trok ook horeca, handelaren en transportbedrijven aan. Het naamloze plein was vroeger veel kleiner en heette vanaf 1 januari 1955 naar de Deurnese boerenpastoor "pastoor Roesplein". Na een reconstructie / herindeling van de openbare ruimte nabij het station kreeg het toen veel grotere plein de naam "Stationsplein". +
Deze trapgevelwoning werd in 1910 gebouwd als winkel-woonhuis door August Peerbooms en diens vrouw Jeannette Janssens. Zij was een kleindochter van de Deurnese huisarts dokter Passtoors en zij was apothekersassistente. Het pand werd gebouwd door de Deurnese aannemer Frans Rooijakkers, die ook het gemeentehuis bouwde. Drie generaties Peerbooms hadden die hun drogisterij. Lange tijd prijkte de tekst "C. Peerbooms Apothekerass." op de voorgevel. +
Het pand Stationsstraat 70 werd in 1904 gebouwd door de Deurnese bakker Jan Bertrams. In 1917 verhuurde een van zijn kinderen het huis aan Hendrik Wiegersma die er zijn nieuwe huisartsenpraktijk, op steenworp afstand van concurrent en collega dokter Crobach, vestigde. Zijn oudste kinderen Jaap en Pieter werden hier geboren. Na de verhuizing van het gezin Wiegersma in 1923 naar De Wieger, was hier enkele jaren het groentenwinkeltje van de familie Berkers. De originele indeling van het huis, met de doorlopende gang in het midden, is bewaard gebleven. +
T
Van 1922 tot 1931 liep er tussen Deurne en Roermond een tram. De eindhalte was ter hoogte van de huidige bouwmaterialenhandel Van de Wal. De aanleg had met name de gemeente Deurne veel geld gekost maar vanwege het opkomende gemotoriseerd verkeer bleek er nauwelijks belangstelling voor te zijn. De lijn, die werd geëxploiteerd door de Limburgsche Tramweg Maatschappij (LTM), werd door de bevolking al snel ''Leeg Tot Meijel'' genoemd. +
In 1901 werd hier door de gemeente Deurne en Liessel een turfstrooiselfabriek gebouwd. Van hier uit werden de paardenstallen in veel Europeese steden van turfstrooisel voorzien. Er werden ook nog plannen ontwikkeld om op het Kanaal van Deurne een drijvende turfstrooiselfabriek te plaatsen. Met de komst van het gemotoriseerd stadsvervoer zakte de turfstrooiselfabrikage en daarmee het Deurnese miljoenenparadijs in elkaar. +
U
Café De Unie stond op het huidige Anna Terruweplein. Het café werd in of kort voor 1902 gesticht door de slager Frans Keuten. Slagerij en café werden later voortgezet door zijn kinderen. De slagerij bestaat nog steeds en is sinds 1977 gevestigd aan de andere kant van de straat. Het café, dat in 1955 gesloten werd, was vroeger ook clubhuis van handboogvereniging Geen Moed Verloren. +
V
Deze molen werd in 1890 als windgraanmolen gebouwd door Louis Holten. In resp. 1893 en 1909 werd de molen verder uitgerust met een olieslagerij en houtzagerij, waardoor de unieke combinatie van drie functies ontstond. De opkomst van de boerenbonden en andere technieken betekende in 1956 het einde van het malen met deze windmolen. Na een periode van verval en onttakeling is de molen in 1989 door Stichting Holten’s Molen voor ƒ 1,- van de gemeente gekocht waardoor sloop werd voorkomen. Een restauratie van ongeveer 10 jaar maakte het mogelijk om op 24 oktober 1998 de molen als volwaardige, werkende graanmaalderij en olieslagerij opnieuw open te stellen. +
W
Op deze plek ligt al tenminste vanaf 1387 een watermolen. Kort daarvoor werd de watermolen verplaatst van het goed Ter Vloet (de huidige Kerkeindseweg) naar deze locatie. Hier verrees toen ook het Klein Kasteel. Volgens de jaarankers is de huidige watermolen in 1631 gebouwd. Voor het malen van graan wordt de molen al bijna 200 jaar lang niet meer gebruikt. De molen en het Klein Kasteel waren vroeger leengoederen van de heren van Cranendonk. +
De Wieger, een voormalige dokterswoning met praktijkruimte, werd in 1921 gebouwd in opdracht van de huisarts en kunstschilder Hendrik Wiegersma. Cor Roffelsen was de architect. In het pand zijn nog kunstobjecten die verwijzen naar de vroegere artsenpraktijk. In 1929 werd het atelier bijgebouwd. Typisch zijn de stijle trapgevels. Rond 1985 werd het woonhuis verbouwd tot museum. Hier bracht Friso Wiegersma zijn jeugd door en deze omgeving inspireerde hem tot ''Het Tuinpad van mijn Vader''. +
Z
Bierbrouwerij De Zon aan de Derpsestraat in Deurne werd in 1880 opgericht door Pieter Swinkels, een ver familielid van de bekende Lieshoutse bierbrouwers. Hij was daarvoor nog brouwersknecht geweest bij de Deurnese bierbrouwerijen 'De Pelikaan' en 'De Bierton'. Zij opvolger en oudste zoon Harrie brouwde hier nog tot zijn dood in 1949. Het pand is, inclusief de inrichting, door de huidige bewoner, hersteld naar de periode waarin nog gebrouwen werd. +
Beekman&Beekman heette eeuwenlang herberg De Zwaan. In 1605 werd de herberg door de heer van Deurne geschonken aan zijn stadhouder Seger Hansen voor zijn trouwe diensten. De herberg, lange tijd met brouwerij, was van welgestelde Deurnese families als Hurkmans, Van de Mortel, De Veth en Truijen. Hier werd in 1784 ook de patriottische Deurnese St.-Hubrechtsschutterij opgericht. Ongetwijfeld had Antoon Coolen deze herberg in gedachte toen hij zijn roman Herberg In 't Misverstand schreef. +
1 gerelateerde entiteit weergegeven.