Eigenschap:TR poi omschrijving
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Dit is een eigenschap van type Tekst.
A
In het wegdek bevind zich het restant van een z.g. “asperges”-wegversperring, aangelegd in 1938 door het Departement van Defensie. Deze was bedoeld om de doortocht van voertuigen en tanks te belemmeren tijdens de Tweede Wereldoorlog. De weg werd afgesloten met ijzeren of betonnen palen, die diep in betonnen kokers in de weg werden geplaatst en ongeveer anderhalve meter schuin boven de grond uitstaken. De goed ingelichte Duitsers echter gaven de lokale smid opdracht deze palen weg te slijpen. +
B
Drie generaties Van Baars hadden vanaf 1894 de leiding in 'Hotel Van Baars', nu 'Restaurant Herberghe in de Heerlyckheid'. Bij het hotel was ook een brandstoffenhandel. De hardstenen stoep voor de ingang is nog afkomstig van het bordes van het oude raadhuis van Deurne. In de tuin van Hotel Van Baars werd in 1924 een muziekkiosk gebouwd, waar het gemengd (!) publiek naar de muziekuitvoeringen kon kijken. +
De bioscoop Bio-Vink werd in 1941 opgericht door Piet Vink, een toneelspeler en exploitant van een reizende schouwburg. Hij kreeg financiële steun van Hub van Doorne. Voordien was hier zaal Scala, waar de eerste toneel- en muziekvoorstellingen met gemengd publiek gegeven werden. De bioscoop werd later geëxploiteerd door de bekende Deurnese journalist Peter Vink. De komst van televisie en later video betekende het einde van de bioscoop. Het gebouw is ontworpen door Jos Deltrap. +
C
Dit café werd in 1940, vlak voor het begin van de Tweede Wereldoorlog, overgenomen door de huisschilder Janus Timmers. Daarvóór heette het café Van Griensven, eigendom van Peer van Griensven die ernaast een winkel in ijzerwaren had. Het café zelf werd gedreven door zijn zuster Janske. Later nam schoonzoon Jan Thielen het café van Janus Timmers over. Na de overname door de familie Van Hooff ging het café In den Sleutel heten. +
D
De familie Van Doerne woonde aanvankelijk op het Cranendonks leengoed Ter Vloet in het Kerkeind. Mogelijk is ze in de late middeleeuwen, als meiers van Echternach, in de invloedsfeer van de hertog van Brabant gekomen, waarvoor ze beloond werd met (lagere) heerlijkheidsrechten. Rond 1380 trok de familie naar het nieuw gebouwde Klein Kasteel en de watermolen, die later in handen kwamen van de gelieerde familie Van Wittenhorst. De bekende Deurnenaar Huub van Doorne stamt hier overigens niet van af. +
G
Het Gemeentelijk Veenbedrijf ging in 1895 van start. De gemeente Deurne en Liessel was toen al bijna 20 jaar bezig met commerciële vervening. Aanleiding tot de oprichting van het Veenbedrijf was de aankoop van de leegstaande fabrieken van de firma Steegh en Esser, die tot dan een 10-jarige concessie voor turfwinning van de gemeente had. Wouter Kortooms, de vader van schrijver Toon, was directeur van het Gemeentelijk Veenbedrijf. Het Veenbedrijf maakte Deurne tot een miljoenenparadijs. +
Herberg De Gouden Leeuw, voorheen De Roode Leeuw, was een van de oudste en voornaamste herbergen van Deurne. Al in de 16e eeuw woonde er notaris en kastelein Gerard Nouts. Rond 1787 werden hier door de Deurnese notabelen de patriottische kranten gelezen en over de politiek gediscussieerd. Hier was nog enige tijd de drogisterij "De Gouden Adelaar" van Jeanette Peerbooms-Janssens gevestigd. In 1933 moest de oude herberg plaatsmaken voor het Deurnese modemagazijn De Zon. +
Rond 1910 was hier café Van Griensven gevestigd. In het naastgelegen pand (Plein 5) had Hein van Griensven zijn sigarenfabriek. Nadat de fabriek failliet gegaan was, vertrok Hein van Griensven uit Deurne en vestigde Harry Goossens zich hier. Rond 1957 verkocht hij het pand aan zijn naamgenoot Harrie Goossens (van Hotel Goossens) en kwam de exploitatie van dit café in handen van het echtpaar Coba en Cor Zeegers uit Breda. Zij noemden het café ''De Toerist''. +
Het Groot Kasteel werd kort vóór 1397 gebouwd in opdracht van een telg uit het geslacht Van Doerne. In 1508 verwierf de kasteelheer de heerlijke rechten, en vanaf dat moment werd het kasteel de residentie van de heren van Deurne. Eerder was het Klein Kasteel dat, waar een andere tak van dezelfde familie woonde. Vanaf 1759 werd het kasteel bijna twee eeuwen lang bewoond door de in 1772 in de adelstand verheven familie De Smeth. Zij hebben ook het huidige park in Engelse landschapsstijl laten aanleggen. Op zondag 24 september 1944 werd het kasteel door de Engelsen in brand geschoten om de aanwezige Duitsers te verdrijven. In de kasteelruïne is nu jongerensociëteit Walhalla gehuisvest. +
H
Het Haageind is de oude verbindingsweg tussen het kasteeldomein en de kerk. Deze weg, die de boeren vroeger naar de watermolen leidde, was al vroeg omzoomd door meerdere boerderijen. Ook waren er herbergen gehuisvest, zoals De Verkeerde Wereld, bekend van het gelijknamige boek, en diens opvolger de Prins van Oranje. Tot de tweede helft van de 20e eeuw was het Haageind onderdeel van de doorgaande route Helmond-Deurne-Venraij. In 1948 gingen hier bij een grote brand vele huizen in vlammen op. +
Deze langgevelboerderij werd in 1904 gebouwd. De boerderij die daarvoor op deze plaats stond was tevens herberg. Deze brandde in mei 1904 tijdens Deurne kermis af. Hier stond vroeger herberg "De prins van Oranje", ook wel kortweg "De Prins" genoemd. Ook was dit de plek waar Otto de Visschere in 1651 zijn herberg "Die Verkeerde Weereldt" had. Mr. Roothaert schreef met die titel een historische roman over het Deurne van die dagen. +
Het Dinghuis is een oorspronkelijk 16e eeuw gebouw op, en een organisch element van, het kasteeldomein. Het was vroeger de vergaderplaats van de dingbank, de plaatselijke rechtbank. Mogelijk stond hier vanaf eind 14e eeuw het neerhuis dat bij het kasteel hoorde. Het gebouw werd in 1963 grondig gerestaureerd en vernieuwd. Daarna was hier gedurende 13 jaar het Museum Dinghuis gevestigd, de voorloper van De Wieger. Het gebouw werd tot 2012 gebruikt door de Vrije Akademie Deurne. Vanaf 2018 is er horeca in gevestigd. +
Het Klein Kasteel, ook wel Oud Huis of Oud Kasteel genoemd, werd vóór 1383 gebouwd en is daarmee de oudste woning van Deurne. Het centrale en oudste gedeelte is de vierkante donjon, die diende als residentie van de heer van Deurne. Het Oud Huis was, samen met de watermolen, een leengoed van de heren van Cranendonck. Het huis werd merendeels bewoond door de plaatselijke bestuurlijke elite. De kunstenaars Otto van Rees en Pieter Wiegersma woonden en werkten hier. +
Sinds 1694 is deze kasteelboerderij als pachthoeve van de Deurnese kasteelheer in gebruik. Het huidige gebouw dateert van 1804 of werd verbouwd in dat jaar, zoals de jaarankers aangeven. Dit rijksmonument vormt samen met het kastelencomplex, het Dinghuis en de watermolen één fraai en uniek geheel. Een van de laatste pachters van de baron was Sander Sukkel en daarom werd het pand ook wel ' 't Sukkelenhuis' genoemd. +
Café Haldermans was gevestigd in het in 1912 door August Peerbooms gebouwde trapgevelpand. De familie Peerbooms zelf woonde toen nog in de ''De Gouden Leeuw''. Cafébeheerder was Sjang Haldermans. Het café werd vooral bezocht door jagers. Het pand had grote ramen, 't was er licht en had zodoende minder sfeer dan de gemiddelde Deurnese taveerne. In 1934 ging Peerbooms zelf in het pand wonen en werd er de drogisterij gevestigd. Sjang Haldermans verhuisd naar het pand op de hoek van het Postpaadje. +
Het heemhuis, een gemeentelijk monument, werd in 1906 in opdracht van de koetsier en herbergier Laurens Lutters gebouwd als herberg. Tot kort voor de Tweede Wereldoorlog functioneerde het ook als zodanig. Later was het woonhuis. Het pand wordt vanaf 1988 door de eigenaar in gebruik gegeven aan de Heemkundekring. Het interieur is grotendeels in de originele toestand gebleven of daarnaar teruggebracht. In de tuin kan het aloude beugelspel beoefend worden. +
De Heitrakse Peel is een natuurgebied van 78 hectaren dat deel is van de Deurnese Peel en daarmee ook onderdeel uitmaakt van een Europees netwerk van natuurgebieden: Natura2000 . Het van nature voedselarme gebied heeft veel te lijden gehad stikstofdepositie, de aanleg van de snelweg (geluids- en rusthinder), verdroging (berkenbosvorming), en peelbranden (verdwijning hoogveen). +
De Helenavaart is genoemd naar Helena Panis, de vrouw van Jan van de Griendt. Het kanaal werd in 1853 gegraven voor de afvoer van turf vanuit de zogenaamde wijken via de Noordervaart naar de Zuidwillemsvaart. De terugkerende schepen voerden stadsvuil als mest aan. Later werd het kanaal in noordelijke richting verlengd om aansluiting te krijgen met de Halte Helenaveen. Tot na de Tweede Wereldoorlog werd het kanaalwater door de aanwonenden als drinkwater gebruikt. +
Deze voormalige protestantse pastorie is het geboortehuis van de bekende zangeres en domineesdochter Aaltje Noordewier-Reddingius (1868). Het pand werd in 1823 gebouwd. Zo'n 50 jaar later werd het grondig verbouwd en kwam er een verdieping op. Na een renovatie en uitbreiding in 1985 werd in dit gebouw de Deurnese muziekschool gehuisvest. Het beeld ''De harpspelende Orpheus'' door de Vlierdense kunstenaar Frans Jacobs werd bij de 100ste geboortedag van Aaltje Reddingius onthuld. +
De Nederlands-Hervormde Kerk werd gebouwd rond 1816 door de Deurnese aannemers Pieter van de Mortel (metselwerk voor 387 gulden) en Adriaan van de Mortel (timmerwerk voor 531 gulden). In 1817 kreeg de kerk de preekstoel uit de Bakelse kerk. De eigen ommuurde begraafplaats is van 1863. Bijzonder is het baar- of lijkenhuisje (1843) en de Joodse begraafplaats als enclave binnen dit kerkhof. In de kerk is een speciale bank voor de heer van Deurne, met het wapen van de familie De Smeth van Deurne. +
Huize Landzicht werd in 1791 gebouwd als pastorie door pastoor Swinkels. Omdat de protestanten de grote kerk in bezit hadden, moesten de katholieken het stellen met een zogenaamde schuurkerk ("lage kerk"), die de pastoor vanuit zijn tuin rechtstreeks kon bereiken. In dit huis was rond 1876 nog enige tijd een Trappistengemeenschap gehuisvest, maar een groot deel van de 19e eeuw woonden er protestantse families. Hier werd de bekende dichter Johannes Reddingius geboren. +
De Fraters CMM van Tilburg bouwden dit huis in 1896 en waren in Deurne tot 1987 actief in het onderwijs en het jeugdwerk. Dit gebouw in neogotische stijl heeft lancetvensters, dakkapellen met hardstenen topgevels, heiligenbeelden in de nissen en uitgemetselde steunberen +
K
De (neo)gotische St.-Willibrorduskerk is, samen met de kerkhofmuur, vanwege het fraaie ensemble aangemerkt als rijksmonument. De bouwgeschiedenis gaat terug tot vóór 1397. In 1883 werd bij een ingrijpende verbouwing het lagere middenschip op gelijke hoogte met het hoogkoor gebracht. Ook verschenen toen twee zijtorens die bij de restauratie van 1963 weer verdwenen. De kerkhofmuur, met de inmiddels verdwenen H.Hartkapel, werd in 1924 door architect Jan Stuijt ontworpen. +
De kiepkarren herinneren aan de periode dat er in Helenaveen nog volop verveend en ontgonnen werd. De rails en de karren zijn van staal. Deze opstelling is een gemeentelijk monument. +
De negen Koningshoeven in Helenaveen zijn nog een tastbaar bewijs van de bijzondere band tussen dit dorp het het koningshuis. Koning Willem III, een jachtvriend van Van de Griendt, was beschermheer van de Maatschappij Helenaveen. Het in 1889 gevormde "Fonds Koning Willem III" bevorderde de landbouw, veeteelt en tuinbouw in Helennaveen. De Koningshoeven zijn: Koningshoeve, Emmahoeve, Wilhelminahoeve, Hoeve Willem III, Willem de Zwijgerhoeve, Julianahoeve, Nassauhoeve, Oranjehoeve en Hendrikhoeve. +
Café Kuijpers heette in de volksmond ook wel "Heintje van Huiberde" naar de vroegere kastelein Heintje, de zoon van Huibert Kuijpers. Huibert Kuijpers, die tevens telegrambesteller een steenfabrikant was, had hier tenminste vanaf 1881 een café. In 1897 verscheen bij het café ook een handboogbaan. De handmatig bediende bierpomp van dit café wordt nog steeds (in particulier bezit) bewaard. +
L
Het pand Lindenlaan 47 hoort met bouwjaar 1827 tot een van de oudste burgerhuizen van Deurne. In het pand woonden meerdere bakkersfamilies. Het pand diende in 2008 als decor voor de Deurnese speelfilm Eindpunt Wildenberg. De Deurnese fotografen Hein van Bakel en Marius van Deursen legden het in- en exterieur van het historische pand vast in een fraai fotoboek. Woningbouwvereniging Bergopwaarts is eigenaar van dit gebouw, dat een gemeentelijk monument is. +
Hotel Linders werd in 1907 door Christiaan Linders gesticht. Naast hotelier was hij handelaar in veevoeder en bouwmaterialen. Bij het hotel was tevens een koffiehuis waar publieke veilingen gehouden werden en verenigingen hun ledenbijeenkomsten hielden. De zaak werd later voortgezet door een van zjn vier dochters met haar man Willy Frunt. De zaak ging later café Frunt heten. Biljartvereniging "Krijt op Tijd" was er gehuisvest. In 1973 werd het pand afgebroken. +
M
De Maria-Vredeskapel werd in 1944 nog tijdens de oorlog gebouwd als geschenk van de Deurnese bevolking aan pastoor Witlox bij gelegenheid van zijn zilveren priesterfeest. Bijzonder is dat de dader van de beruchte moord op Pietje Munsters (De Goede Moordenaar) na het uitzitten van zijn straf nog meehielp met het bouwen van deze kapel die ontworpen is door architect Jos Deltrap. Na een lange periode van verval en vandalisme werd de kapel eind jaren '80 onder de hoede van de Stichting Maria-Vredeskapel gerestaureerd. +
Op de plek van de bibliotheek stond tot 1959 het huis waar op 12 juli 1729 de beroemde geleerde Jan Floris Martinet werd geboren. Zijn vader was dominee in Deurne. Het bekendste boek van Martinet is de Catechismus der Natuur. Het huis dateerde van vóór 1692 en diende lange tijd als predikantswoning. Rond 1798 woonden in het huis nog enige tijd 9 zusters en een pater. +
Dit pand met een lange bewoningsgeschiedenis werd in 1785 na een grondige verbouwing als woning van secretaris Van Noort in gebruik genomen. Zijn weduwe verhuurde het nog enkele jaren aan de nonnen van de abdij Keizersbosch. In 1818 ruilde zij het huis tegen huize Landzicht en werd dit een pastoorswoning. Later was het gebouw achtereenvolgens in gebruik als katoenfabriek, onderwijzerswoning en brandweerkazerne. In de tuin van het huis stond een hoge houten brandweertoren. +
O
De voormalige dubbelwoning Oude Liesselseweg 30 was vroeger in gebruik als een van de vele Deurnese boterfabriekjes. Deze 'boterfabriek Het Derp' werd opgericht op 2 november 1893. Het was het begin van een coöperatieve samenwerking van de Deurnese boeren, die de landbouw hier tot bloei bracht. In een van de huisjes is de gewelfde kelder, waarin de boter koel werd gehouden, nog aanwezig. Het pand is een gemeentelijk monument. +
Op deze plek vond in de nacht van 26 op 27 juli 1670 een politieke moord op de protestantse schepen Jacob Geurts plaats. Lange tijd stond hier een blok van enkele armenhuisjes. In 1885 werd Henricus Jacobus van de Mortel, de eigenaar van bierbrouwerij De Bierton, hiervan eigenaar. Hij liet de huisjes afbreken en het huidige pand bouwen. In 1928 werd het verbouwd tot een dubbele woning. Het pand is een mooi voorbeeld van een woning voor de gegoede burgerij van eind 19e eeuw. +
P
De voormalige pastorie aan de Kerkstraat werd in 1852 in neo-classicistische stijl gebouwd. Het klokje in de daktoren werd gemaakt door Petit en Fritsen. In het interieur bevinden zich nog de fraaie houten lambriseringen. Een gedeelte van het gebouw deed in 1947 nog enige tijd dienst als tijdelijke burgemeesterswoning. Het gebouw werd vanaf 1973 betrokken door de Stichting Samenlevingsopbouw Deurne en kreeg toen de naam De Wan. Nu is er een makelaarskantoor gevestigd. +
Het pand dateert uit 1906. Daarvóór was hier een broodbakkerij. Vanwege astma moest eigenaar Hein van Griensven daarmee stoppen en begon hier een sigarenfabriek. In 1910 brandde de fabriek helemaal uit en in 1923 ging die failliet. Daarna kwam hier koffiehuis De Peelpoort van eigenaar Ties van der Heijden en vanaf 1932 mocht hij er ook een biertje tappen. In 1969, de zaak werd inmiddels gedreven door de familie Van de Goor, was er weer een flinke interieurbrand. +
De Peelrandbreuk is een geologische breuklijn die van Roermond naar Uden loopt en de omhoog bewegende Peelhorst ten oosten daarvan scheidt van de relatief omlaag bewegende Roerdalslenk. Deze breuk loopt dwars door de wijk Heiakker. De onbebouwde zone van deze breuk wordt gemarkeerd door een dubbele bomenrij met in het voorjaar twee verschillende kleuren bloesem. Het hoogteverschil op breuk is op sommige plaatsen ook in het landschap zichtbaar, zoals op de Kulertseweg. +
In 2009 werd deze dorpspomp aan de Lagekerk geplaatst, ongeveer op de plek waar al in 1865 een put werd geslagen voor drinkwatervoorziening. Ook op het Haageind en bij de Wiemel (de huidige Wever) kwamen toen putten. Deze pomp dateert uit 1953 en stond eerst op de hoek Martinetstraat-Wiemel (nu Martinetplein-Wever). Daar moest deze wijken bij de afbraak van winkelcentrum De Martinet en realisering van het plan Wolfsberg. +
Het voormalige post-, telegraaf- en telefoonkantoor werd in 1908-1909 gebouwd in opdracht van de gemeente Deurne en is ontworpen door de Deurnese architect Johan Rooijakkers. Het erg luxe uitgevoerde gebouw bleef steeds eigendom van de gemeente en fungeerde tot 1969 als postkantoor. Inpandig was het woonhuis van de directeur. Een deel van het gebouw was een aantal jaren VVV-kantoor. In 1986 vertoefde koningin Beatrix hier nog enige tijd. Het pand is een rijksmonument. +
Het Postpaadje herinnert nog aan de tijd vóór 1909, toen het Deurnese hulppostkantoor aan de Visser stond op het grasveld tussen het Fraterhuis en het appartementencomplex. Het paadje ontstond omdat de postbode de kortste weg zocht naar de Deurnese notabelen die het meeste post kregen. Typisch aan het paadje zijn de fraaie oude afgesleten baksteentje, waarmee het gedeeltelijk geplaveid is. Ook het restant van de heg, bestaande uit verschillende struiksoorten, is opvallend. +
R
De vergulde Romeinse sierhelm werd op 17 juni 1910, samen met een groot aantal bijvondsten, in de Peel gevonden door de Meijelse turfsteker Gebbel Smolenaars. Het is nu het pronkstuk in het Rijksmuseum van Oudheden te Leiden. Op wetenschappelijke grond neigt men naar de hypothese dat hier sprake is van een votiefoffer aan de moerasgoden. Dit wordt door enkele amateurhistorici fel bestreden. De helm is rond 320 n.Chr. in de Peel terechtgekomen. De helm draagt de inscriptie: Stablesiani VI +
Dit woonhuis is in 1913 gebouwd door architect Cor Roffelsen in opdracht van Hendrik Ouwerling. De romanschrijver Antoon Coolen woonde hier van 1933 tot 1938. Tijdens de mobilisatie 1939-1940 was hier het hoofdkwartier van 27e Regiment Infanterie. In de oorlog was er een door Mussert geopende kaderschool van de NSB. Later was hier het arbeidsbureau gehuisvest. Na de oorlog woonden hier onder meer de Deurnese architect Jos. Deltrap. +
Villa Rozenberg werd in 1880 gebouwd in opdracht van de advocaat Eduard van den Dungen. Vanaf 1893 was het de woning van de gemeentearts. Bij de vergroting van de Markt en de bouw van het gemeentehuis moest de dokterswoning daar wijken. Jan Hanlo, de kleinzoon van dokter Crobach, bracht hier zijn jeugd door. +
S
Deze in 2012-2013 gedeeltelijk gerestaureerde schietbaan werd in 1923 geopend. Er werd hier tot aan de Tweede Wereldoorlog volop geoefend door leden van Burgerwacht, Landstorm, politie en marechaussee. Vanuit de waarneemkelder vóór de hoge berg, de kogelvanger, konden twee schietschijven worden bediend. De schietpoorten, de aarden wal links van de baan en het obstakel in de baan moesten voorkomen dan ricoucherende kogels het verkeer zouden treffen. Schietbanen met poorten waren destijds zeldzaam +
In dit pand aan de Stationsstraat 40 was vanaf 1936 het sigarenfabriekje van de gebroeders Berkers gevestigd. Daarvóór was het fabriekje in de ouderlijke woning aan de (inmiddels Oude) Liesselseweg. Toen er in de oorlog gebrek aan tabak kwam, werden boeken ingezameld en ging de ruimte dienst doen als bibliotheek. De verplichte aansluiting tot de Cultuurkamer maakte ook daar een einde aan. +
Villa Wilbertshove werd rond 1880 gebouwd door Francis Wilhelmus van den Dungen die kantonrechter was in Helmond. Later werd de villa bewoond door zijn kleinzoon en kippenfokker Joseph Mutsaers. Het pand, dat in de voor Deurne zeldzame neo-classicistische stijl is opgetrokken, werd in 1949 aangekocht door Hub van Doorne. Het huis diende nog lange tijd als Wit-Gele Kruisgebouw. De serre, die in 1952 werd aangebouwd bevat glas-in-loodramen met als thema sprookjes. +
De Sint-Willibrorduskerk in Deurne-centrum dateert waarschijnlijk van de 11e eeuw of kort daarvoor. In de loop der eeuwen is de kerk herhaaldelijk verbouwd en uitgebreid. De bekende architect Pierre Cuypers zorgde rond 1883 voor een ingrijpende verbouwing. Opmerkelijk zijn de grafcrypte onder het priesterkoor, het recent gerestaureerde Smitsorgel uit 1838 en de schilderijen van Hans van Hoek en het drieluik van Hendrik Wiegersma. +
De aan St.-Willibrordus toegewijde parochiekerk van Liessel werd ontworpen door de Roermondse architect Caspar Franssen en in 1901 in gebruik genomen. Vóór 1832 stond er in Liessel een aan St.-Hubertus toegewijde kapel. De toen nieuw gebouwde waterstaatskerk werd in 1903 weer afgebroken. De toren van dat kerkje was zo laag dat men grapte dat de Liesselnaren konden "voelen" hoe laat het was. Bij de bevrijding van Liessel in 1944 werd de kerk zwaar beschadigd en kon ternauwernood gered worden. +
In Villa Zonneweelde woonde de psychiater Anna Terruwe (1911-2004) van 1921 tot haar dood. Deze dochter van een vroedvrouw werd internationaal vermaard met de door ontwikkelde bevestigingsleer. In Deurne-centrum is een pleintje naar haar vernoemd. Het pand werd in 1910 gebouwd in opdracht van Jean Louis Clercx, de schoonvader van notaris De Leeuw. Hier woonde van 1913 tot 1921 Arnoldus van Loon, de eerste Deurnese bezitter van een personenauto. +
Dit pand is in 1920 ontworpen door Cor Roffelsen, de Deurnese gemeentearchitect en directeur van de gemeentelijke tekenschool. Hij bewoonde het nog enkele jaren zelf tot zijn verhuizing naar Helmond. Ook inwendig zijn nog veel oorspronkelijke bouwelementen bewaard gebleven. Het pand is een voorbeeld van de vele bouwactiviteiten begin vorige eeuw door de elite van Deurne (zie de twee schoorstenen) dicht bij het station. Opvallend is de forse overstek van het dak. Het pand is een rijksmonument. +
Villa Mariahof werd in 1906 gebouwd door Jan Hermans alias Gouden Jan, de oprichter van de Eindhovense Botermijn en voorzitter van de Deurnese Boerenbond. Toen hij in 1907 naar Duitsland vertrok, werd dit statige herenhuis achtereenvolgens bewoond door de Deurnese notarissen De Leeuw, Tromp en Van de Wildenberg. Daarna ging de eigenaar en industrieel Lambertus te Strake er zelf wonen. In de grote kelder vonden bij de bevrijding veel buurtbewoners een veilig onderkomen. +
1 gerelateerde entiteit weergegeven.